Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέδρο Φρόιλαθ δε Τράβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέδρο Φρόιλαθ δε Τράβα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1075 (περίπου)
Βασίλειο της Γαλικίας
Θάνατος1126 (περίπου)
Σαντιάγο δε Κομποστέλα
Τόπος ταφήςRoyal Pantheon of Santiago de Compostela
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Γαλικίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςUrraca Froilaz de Traba
Maior Rodríguez
ΤέκναBermudo Pérez de Traba
Rodrigo Perez de Traba
Fernando Perez de Traba[1]
Garcia Pérez de Traba
Lupa Pérez de Traba
Aldara Pérez de Traba
ΓονείςFroila Vermúdez de Traba και Elvira Mendez de Faro
ΑδέλφιαGonzalo Froilaz de Traba (αδελφός)
Visclavara Froilaz de Traba (αδελφή)
Rodrigo Froilaz
Munia Froilaz
Adosinda Froilaz
Hermesenda Froilaz
ΟικογένειαHouse of Traba[2]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςBattle of Viadangos
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαCount of Galicia
Count of Trastamara
d:Q125521409
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Η γλυπτή μορφή του Πέδρο στον τάφο του, στο Παρεκκλήσιο των Λειψάνων (Capela das Reliquias) του καθεδρικού ναού της Κομποστέλα.

Ο Πέδρο Φρόιλαθ δε Τράβα, ισπαν.: Pedro Fróilaz de Traba, (άκμασε. 1086–1126) ήταν ο πιο ισχυρός κοσμικός μεγιστάνας στο βασίλειο της Γαλισίας κατά το πρώτο τέταρτο του 12ου αι. Σύμφωνα με την Historia Compostelana, ήταν «πνευματώδης ... πολεμικός ... μεγάλης δύναμης ... άνθρωπος που φοβόταν τον Θεό και μισούσε την ανομία», διότι ο ίδιος ο Ντιέγο Γκελμίρεθ τον είχε «ταΐσει, σαν πνευματικό γιο, με τη διατροφή της αγίας διδασκαλίας». [3] Μεγαλωμένος στην αυλή του αυτοκράτορα Αλφόνσου ΣΤ΄, ο Πέδρο μεγάλωσε τον μελλοντικό αυτοκράτορα Αλφόνσο Ζ΄ στο σπίτι του. Γύρω από τον τελευταίο, αυτός και ο Ντιέγο σχημάτισαν μία «Γαλισιανή μερίδα», που κυριάρχησε στην περιοχή κατά τη διάρκεια της ταραγμένης βασιλείας της Ουρράκας (1109–26). Τον Σεπτέμβριο του 1111 έβαλαν ακόμη και το παιδί Αλφόνσο να στεφθεί βασιλιάς στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, αλλά ήταν ο Πέδρο, που ήταν αυτοκράτορας στην περιοχή της Γαλισίας (orbe Galletiae). [4]

Ταξίδευσε πολύ και είχε καλές διασυνδέσεις, ειδικά μέσω των με κύρος γάμων των πολλών κορών του: είχε τουλάχιστον δεκαέξι νόμιμα παιδιά από τις δύο συζύγους του. Ο Πέδρο ήταν, εκτός από πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα, και θρησκευόμενος. Λίγο πριν το 1109 ίδρυσε το πρώτο θρησκευτικό σπίτι για γυναίκες στη Γαλισία. Ως αποτέλεσμα της γενναιοδωρίας του προς τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιακώβου στην Κομποστέλα, ο Πέδρο είναι ο πιο γνωστός Ισπανός ευγενής της εποχής του. Ένας σύγχρονος ιστορικός έχει γράψει ότι «χρειάζεται μία σύγχρονη βιογραφία και τα υλικά είναι επαρκή για μία τέτοια». [5] Οι περισσότερες υπάρχουσες βιογραφίες είναι ξεπερασμένες, ή εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την Historia Compostelana. [3]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η περιοχή που κυβερνούσε άμεσα ο Πέδρο Φρόιλαθ ήταν η Tραστάμαρα, δηλαδή η γη πέρα από τον ποταμό Tάμβρε, ακριβώς βόρεια του Σαντιάγο (η σκιασμένη περιοχή στον χάρτη).

Πολιτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οπαδός του Ραϋμόνδου της Γαλικίας (1090–1107)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχηματισμός «μερίδας του Ραϋμούνδου» (1107–1109)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μοναστήρι του Σοβράδο παραχωρήθηκε στους δύο μεγαλύτερους γιους τού Πέδρο το 1118, αν και ήδη το 1109 η επικράτεια τού Πέδρο είχε καθοριστεί από αυτό.

Πόλεμος με τον Αλφόνσο τον Μαχητή (1110–1112)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
«Η Γαλισία, πίσω από την ορεινή της ασπίδα, είχε γίνει σχεδόν τρίτη δύναμη, παρά μία απαλή επαρχία, κυβερνάται σε άβολη συμμαχία από τον επίσκοπο της Κομποστέλα και τον κόμη Πέδρο Φρόιλαθ. Ο γιος [της βασίλισσας], Aλφόνσος Ραϊμούνδεθ, ήταν ο φύλακας αυτών των δύο και η απόλυτη βάση της πρακτικής ικανότητάς τους να κυβερνούν εκεί με σχεδόν ανεξαρτησία από αυτήν». [6]
Ο θυρεός του Ολέιρος, που δείχνει ένα κάστρο επάνω σε θάλασσα. Το κάστρο στο Oλέιρος κτίστηκε αρχικά ως προστασία από τους Βίκινγκς, και παραχωρήθηκε στον Πέδρο Φρόιλαθ το 1112.

Φύλακας του Aλφόνσου Ραϊμούνδεθ (1112–1122)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέδρο και ο Αλφόνσος εναντίον του Ντιέγο και της Ουρράκας (1116–1118)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάστρο του Σοβρόσο (Sobroso), όπου ο Πέδρo αιφνιδίασε και πολιόρκησε τη βασίλισσα Ουρράκα.

Τελικός πόλεμος με την Ουρράκα (1120–1123)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιερή Κορυφή (Pico Sacro), όπου η Urraca στρατοπέδευσε τον στρατό της για να απειλήσει το Σαντιάγο.
Η αψίδα του ιερού (εξωτερικά) της μονής Χούβια (Jubia). Η μονή ωφελήθηκε σημαντικά από τη θρησκευτική προστασία του Πέδρo. Τελικά δόθηκε στο Κλυνύ.

Θρησκευτική προστασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τέλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σχέση του Pedro με το μοναστήρι του Caabeiro είναι ίσως κάπως παραποιημένη στα σωζόμενα έγγραφα, αλλά ένα έγγραφο από εδώ είναι ένα από τα τελευταία αρχεία του Pedro (1125) και το μόνο που ονομάζει την κομητεία του ως Trastámara, δηλαδή τα εδάφη πέρα ( tras ) το Tambre ( Támara ).

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 19  Ιουνίου 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 Fletcher (1984), 37–38.
  4. ↑ Monteagudo García (1952), 490. Pallarés and Portela (1993), 833, reads orbem Galletie imperante, "ruling the ambit of Galicia".
  5. ↑ Reilly (1982), 360–62.
  6. ↑ Reilly (1982), 87.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • R. ALONSO ÁLVAREZ. "Los promotores de la orden del Císter en los reinos de Castilla y León: Familias aristocráticas y damas nobles." Anuario de estudios medievales, 37 (2007), 653–710.
  • S. BARTON. The Aristocracy in Twelfth-century León and Castile. Cambridge: Cambridge University Press, 1997.
  • S. BARTON. "From Tyrants to Soldiers of Christ: The Nobility of Twelfth-century León-Castile and the Struggle Against Islam." Nottingham Medieval Studies, 44 (2000), 28–48.
  • A. G. BIGGS. Diego Gelmírez, First Archbishop of Compostela. Washington, D.C.: 1949.
  • C. J. BISHKO. "Fernando I and the Origins of the Leonese–Castilian Alliance With Cluny." Studies in Medieval Spanish Frontier History. London: Variorum, 1980. Originally published in Cuadernos de Historia de España, 47 (1968), 31–135, and 48 (1969), 30–116.
  • C. J. BISHKO. "Count Henrique of Portugal, Cluny, and the Antecedents of the Pacto Sucessório." Spanish and Portuguese Monastic History, 600–1300. London: Variorum, 1983. Originally published in Revista Portuguesa de História, 13 (1971), 155–190.
  • J. M. CANAL SÁNCHEZ-PAGÍN. "Don Pedro Fernández, primer maestre de la Orden Militar de Santiago: Su familia, su vida." Anuario de estudios medievales, 14 (1984), 33–71.
  • J. M. CANAL SÁNCHEZ-PAGÍN. "Casamientos de los condes de Urgel en Castilla." Anuario de estudios medievales, 19 (1989), 119–135.
  • J. M. CANAL SÁNCHEZ-PAGÍN. "Jimena Muñoz, amiga de Alfonso VI." Anuario de estudios medievales, 21 (1991), 11–40.
  • R. A. F<small id="mwAuM">LETCHER</small>. Saint James's Catapult: The Life and Times of Diego Gelmírez of Santiago de Compostela. Oxford: Oxford University Press, 1984.
  • A. X. GARRIGÓS. "La actuación del Arzobispo Gelmírez a través de los documentos de la Historia Compostelana." Hispania, 3:12 (1943), 355–408.
  • A. ISLA FREZ. "Ensayo de historiografía medieval: El Cronicón Iriense." Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine. En la España medieval, 5 (1984), 413–431.
  • A. LÓPEZ FERREIRO. Don Alfonso VII, Rey de Galicia, y su ayo el Conde de Traba. Santiago de Compostela: 1885.
  • J. L. LÓPEZ SANGIL. La nobleza altomedieval gallega: La familia Froilaz–Traba. A Coruña: 2002. Originally published in Estudios Mindonienses, 12 (1996), 275–403.
  • J. L. LÓPEZ SANGIL. "La fundación del monasterio de san Salvador de Cines." Asociación de Estudios Históricos de Galicia.
  • L. MONTEAGUDO GARCÍA. "Carta de Coruña romana." Emerita, 20 (1952), 466–490.
  • M. C. PALLARÉS MÉNDEZ and E. PORTELA SILVA. "Aristocracia y sistema de parentesco en la Galicia de los siglos centrales de la Edad Media: El grupo de los Traba." Hispania, 53:185 (1993), 823–840.
  • E. PASCUA. "South of the Pyrenees: Kings, Magnates and Political Bargaining in Twelfth-century Spain." Journal of Medieval History, 27 (2001), 101–120.
  • R. PASTOR DE TOGNERI. "Diego Gelmírez, une mentalité à la page: A propos du rôle de certaines élites de pouvoir." Mélanges offerts à René Crozet, 1 (1966), 597–608.
  • A. PENA GRAÑA. Narón, un Concello con Historia de Seu, II (1992), 54–192.
  • E. PORTELA SILVA. "La explicación sociopolítica del éxito cirterciense en Galicia." En la España medieval, 3 (1982), 319–330.
  • B. F. REILLY. "Santiago and Saint Denis: The French Presence in Eleventh-century Spain." Catholic Historical Review, 54:3 (1968), 467–483.
  • B. F. REILLY. The Kingdom of León-Castilla under Queen Urraca, 1109–1126. Princeton: Princeton University Press, 1982.
  • B. F. REILLY. The Kingdom of León-Castilla under King Alfonso VI, 1065–1109. Princeton: Princeton University Press, 1989.
  • E. S. SÁNCHEZ. "El monasterio de Santa María de Ribeira." Hispania, 4:15 (1944), 163–210.
  • L. SÁNCHEZ BELDA. "Pedro Fróilaz, Conde de Traba." Diccionario de Historia de España. Madrid: 1979.
  • M. C. TORRES SEVILLA-QUIÑONES DE LEÓN. "Relaciones fronterizas entre Portugal y León en tiempos de Alfonso VII: El ejemplo de la casa de Traba." Revista da Faculdade de Letras: Historia, 15:1 (1998), 301–312.
  • T. M. VANN. "Fróilaz, Pedro, Count of Trava." Medieval Iberia: An Encyclopedia. E. Michael Gerli and Samuel G. Armistead, edd. Taylor & Francis, 2003, 341.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πέδρο_Φρόιλαθ_δε_Τράβα&oldid=10093582"